Doflug D-3803
SZWAJCARIA
Jednosilnikowy samolot myśliwski.
Autor Leszek Wieliczko
Szwajcarska filia niemieckich zakładów Dornier-Werke w Altenrhein, znana pod skróconą nazwą Doflug, założona została w 1926 roku i przez wiele lat produkowała różne typy samolotów Dorniera na potrzeby m.in. niemieckiej Luftwaffe. Na początku lat 40-tych zakłady Doflug włączono do programu budowy samolotów D-3801, będących zmodyfikowaną licencyjną odmianą francuskich myśliwców Morane-Saulnier MS-406 (te ostatnie produkowano wcześniej na licencji w wytwórni EKW pod nazwą D-3800). Łącznie zbudowano dla szwajcarskich sił lotniczych Schweizerische Flugwaffe 207 egzemplarzy D-3801.
W 1942 roku firma Doflug otrzymała zamówienie na opracowanie zmodernizowanej wersji D-3801, oznaczonej D-3802. Wykorzystano tutaj niektóre rozwiązania z francuskiego samolotu Morane-Saulnier MS-450, którego trzy prototypy zostały zbudowane jeszcze przed klęską Francji w 1940 roku. Wprowadzony do produkcji seryjnej jako D-3802A, samolot ten posłużył w połowie lat 40-tych do opracowania jeszcze doskonalszego wariantu, oznaczonego D-3803. Był to wolnonośny dolnopłat o całkowicie metalowej półskorupowej konstrukcji z zakrytą kabiną pilota i chowanym trójkołowym podwoziem z kółkiem ogonowym. W niczym już jednak nie przypominał swoich poprzedników opartych na konstrukcji MS-406 – podobnie jak D-3802 miał m.in. dwie chłodnice cieczy umieszczone pod skrzydłami, chłodnicę oleju pod silnikiem, chowane kółko ogonowe, całkowicie zakryte wnęki podwozia głównego, wolnonośny statecznik poziomy i szerszy statecznik pionowy. W budowie D-3803 wykorzystano przód kadłuba, skrzydła, usterzenie i podwozie z jednego z seryjnych D-3802A. Całkowicie nowy był natomiast tył kadłuba z obniżonym grzbietem za kabiną pilota. Zastosowano nową osłonę kabiny o kroplowym kształcie, zapewniającą pilotowi znakomitą widoczność we wszystkich kierunkach. Do napędu maszyny wykorzystano 12-cylindrowy silnik rzędowy typu Saurer YS-3 o mocy 1450 KM, rozwijany w firmie Adolph Saurer AG na bazie licencyjnego francuskiego silnika typu Hispano-Suiza HS-12Y-31. Takie samo jak w D-3802A było 4-łopatowe śmigło i uzbrojenie, złożone z trzech działek kalibru 20 mm.
Pierwszy i jedyny prototyp D-3803 (nr. J-405) zbudowano już po wojnie i oblatano w maju 1947 roku. Próby wkrótce przerwano z powodu kłopotów z silnikiem, a z dalszego rozwoju maszyny zrezygnowano po podjęciu decyzji o zakupie amerykańskich myśliwców P-51 “Mustang”. Prototyp D-3803, oznaczony wojskowym numerem ewidencyjnym J-405, służył aż do 1956 roku w jednostce Fl.Kp. 17 (Flieger Kompanie 17, od 1952 roku znanej jako Fliegerstaffel 17), razem z nielicznymi maszynami D-3802A. Był to ostatni i zarazem najdoskonalszy wariant rozwojowy z długiej linii samolotów myśliwskich zapoczątkowanych w połowie lat 30-tych typem Morane-Saulnier MS-405.
Dane taktyczno-techniczne:
Konstrukcja: jednosilnikowy jednomiejscowy dolnopłat wolnonośny z zakrytą kabiną i chowanym trójkołowym podwoziem z kółkiem ogonowym. Konstrukcja całkowicie metalowa. Usterzenie klasyczne, wolnonośne.
Wymiary
rozpiętość 10,02 m
długość 9,33 m
wysokość 3,34 m
powierzchnia nośna 17,50 m2
Masy
masa własna 2970 kg
masa startowa maksymalna 3920 kg
Osiągi
prędkość maksymalna 664 km/h)
max. prędkość wznoszenia 15,3 m/s
pułap 12600 m
max. zasięg 1200 km
Napęd: jeden 12-cylindrowy silnik rzędowy w układzie V, chłodzony cieczą, typu firmy Aktiengesellschaft Adolph Saurer YS-3 o mocy 1066 kW (1430 KM), napędzający 4-łopatowe metalowe śmigło przestawialne typu Escher-Wyss EW V-8 o średnicy 3,10 m.
Uzbrojenie: trzy stałe działka kalibru 20 mm typu Hispano-Suiza H.S.S. 404(jedno w kadłubie strzelające przez oś śmigła i dwa w skrzydłach – po jednym w każdym skrzydle), 1 bomba 200 kg lub 4 po 50 kg.
Załoga: 1 osoba
Wytwórnia: Dornier-Flugzeuge A.G. (Doflug), Altenrhein, Szwajcaria
Produkcja: 1 prototyp
Użytkownicy: Szwajcaria
