Emma Catalina Encinas Aguayo – Meksyk

Emma urodziła się 24 października 1909 r. w miejscowości Mineral de Dolores, gmina Madera, Chihuahua. Rodzice wysłali ją na studia do Stanów Zjednoczonych, gdzie nauczyła się języka angielskiego. Jej miłość do samolotów zrodziła się w bardzo młodym wieku. Postanawiając zostać pilotem wstąpiła do Szkoły Lotniczej “Roberto Fierro”. W wieku 23 lat Emma była samotna, uprawiała jazdę konną jako sport, studiowała do drugiego roku uniwersytetu. Miała smukłą sylwetkę: 1,65 m wzrostu i ważyła 46 kg. 28 listopada 1932 r. zwróciła się do Sekretarza Komunikacji i Robót Publicznych (SCOP), Miguela M. Acosty, o zezwolenie na przystąpienie do egzaminu praktycznego i uzyskanie licencji pilota turystycznego.
Oficjalnym pismem z dnia 2 grudnia 1932 r. starszy oficer Julio Manero z Biura Komunikacji Lotniczej przy Dyrekcji Komunikacji upoważnił Emmę do rozpoczęcia praktyki lotniczej z instruktorem por. pilotem Ricardo Gonzálezem. W tym samym czasie przyszła pilotka przystąpiła do egzaminu teoretycznego z następujących przedmiotów z odpowiednimi kwalifikacjami: Znajomość Płatowca, MB (Very Good); Znajomość Silnika, B (Good); Przepisy i Regulacje Lotnicze, B (Good).

Egzamin praktyczny Emma zdała na lotnisku wojskowym Balbuena w Mexico City o godzinie 10 rano 4 grudnia 1932 roku. Według gazety La Prensa

“….wzbiła się na trzy tysiące stóp dla sensacyjnych spiral, a na dwa tysiące dla akrobacji. Wykonała pięć lądowań na znak, z wyłączonym silnikiem, kilka ósemek i kilka innych figur. Jej lot w ogóle został oceniony jako bardzo dobry, gdyż ujawnił jej rozległą wiedzę o lotnictwie, pogodę ducha i praktykę”.

Fernando Proal, szef Biura Łączności Lotniczej SCOP, pułkownik Alberto Salinas i inżynier Mariano Dominguez, szef sekcji technicznej Biura Łączności. Wszyscy trzej zgodnie przyznali jej najwyższą ocenę: MB (Very Good). W ten sposób Emma Catalina uzyskała licencję pilota turystycznego nr 54, a jej dyplom został podpisany przez szefa Sekcji Technicznej Urzędu Komunikacji 12 kwietnia 1934 roku.

Do 1944 roku życie Emmy toczyło się jak zwykle, wtedy ktoś odważył się “wyrwać” jej uznanie jako pierwszej meksykańskiej lotniczki. W gazecie Novedades 9 lipca tego samego roku pojawił się artykuł, w którym pani Elisa Lehmacher otrzymała ten tytuł. Następnego dnia Emma napisała do pana Pedro Souza, szefa Departamentu Lotnictwa Cywilnego SCOP, list ze skargą, prosząc go o oficjalne wyjaśnienie w odpowiedzi na artykuł, że była pierwszą wykwalifikowaną lotniczką w Meksyku ; i zaoferowała jeszcze jedną informację: drugim meksykańskim pilotem turystycznym była panna Irma Panini. W tym samym duchu wysłała kolejny list do pana Gonzalo Herreríasa, dyrektora gazety Novedades, prosząc go o wyjaśnienie tej błędnej informacji i aby reporter, który ją napisał, zrobił to samo.
Pedro Souza odpowiedział dziewięć dni później, zapewniając ją, że była pierwszą meksykańską kobietą pilotem; i że komentarze w Novedades zostały poczynione przez instruktorów lotu panny Lehmacher.