Fliegerstaffel 11 i Hawker Hunter w “Tygrysim” malowaniu.

Na podstawie “Hunter. Ein Jäger für die Schweiz” Olivier Borgeaud, Peter Gunti i Peter Lewis.

“Eskadra Lotnicza 11, lotniska/bazy z samolotami Hawker “Hunter” : Meiringen (BE) 1959-75 Alpnach (OW) 1976-79

Z tygrysem jako emblematem eskadry, symbolem odwagi, siły i brawury, 11. Eskadra jest jedną z pięciu eskadr rozpoznawczych. Era Huntera rozpoczęła się kursem konwersji w grudniu 1959 r., a zakończyła się dalszą konwersją na myśliwiec F-5 Tiger w lipcu 1979 r. W tym czasie Hunter kształtował pracę i życie eskadry. Stacjonujący przez wiele lat w Meiringen w ramach służby wojskowej, 11 Dywizjon musiał przenieść się do Alpnach w 1976 roku w ramach reorganizacji sił powietrznych. Chociaż zostali wówczas ciepło przyjęci przez mieszkańców Obwalden, bolesne było rozstanie z Haslital, który stał się także wyjątkowym domem dla jedenastki. Według tradycji ludzie z jedenastej eskadry często dobrowolnie trzymali tam „Föhnwache” (patrole mające wypatrywać zagrożeń pożarami) przez całą noc i od czasu do czasu dopuszczali się różnego rodzaju psot. Tradycje zawsze były bardzo ważne w Eskadrze 11. Jedną z nich od 1972 roku są Hunter Cup, szczególnie dobre i popularne derby piłkarskie pomiędzy „CORONA TIGRIS” a członkami Korpusu Policji Kantonu Zurych. Od 50 lat Fliegerstaffel 11 utrzymuje także ciekawe, a przede wszystkim przyjacielskie kontakty z eskadrami, które w herbie eskadry noszą jako symbol tygrysa. Podczas najważniejszych wydarzeń lotniczych na długo zapadają w pamięć liczne pokazy latania i strzelania, lądowania na odcinkach autostrady, testy specjalne itp. Patrouille Suisse, stworzony w umysłach młodych pilotów UeG i oficjalnie zatwierdzony w 1964 roku, był regularnie i zdecydowanie wspierany przez pilotów z Fliegerstaffel 11 przez całą erę Huntera. Ale lotnictwo wojskowe charakteryzuje się nie tylko atrakcjami. Wielu towarzyszy straciło życie w związku z pełnieniem obowiązków pilotów wojskowych. Los ten szczególnie mocno dotknął Fliegerstaffel 11. W ostatniej drodze na cmentarz towarzyszyło nam ponad pół tuzina takich pilotów, w tym dwóch dowódców eskadr.

Samolot J-4053

Samolot ten służył we Fliegerstaffel 11 i miał otrzymać bardzo szczególny status. Zainspirowany kanadyjską eskadrą F-104, która pod koniec lat 60. pomalowała swojego Starfightera w tygrysie “malowanie”, stało się dla nas sprawą honoru wystartowanie w powietrze myśliwca pomalowanego w kolory tygrysie. Po szeroko zakrojonych testach kolorystycznych (w końcu materiał musiał być trwały, ale jednocześnie musiała być możliwość szybkiego jego usunięcia), okazja do tego pojawiła się podczas powtórnego kursu w 1973 roku. Wszystko było oczywiście przygotowane „ściśle tajne” i oczywiście samofinansowane. Dzień otwarty zaplanowano na sobotę 12 maja 1973 r. Najważniejszym wydarzeniem, jak to często bywało, był program formacji akrobacyjnej Patrouille Suisse; tyle że tym razem miał dowodzić Tiger-Hunter. Niezauważona zmiana barw samolotu w bazie była trudnym przedsięwzięciem, wiedzieliśmy o tym od początku. Każdy, kto znał okoliczności, natychmiast wyrazi współczucie. Do bazy trzeba było wprowadzić osobę, której ufaliśmy, znaleźliśmy ją w osobie ówczesnego adiutanta technicznego firmy zajmującej się naprawą samolotów. Pod pretekstem ćwiczeń w odkażaniu samolotu, adjutant kazał nam zaparkować samolot J-4053 pewnego wieczoru w tak zwanym Vorstollen zamiast w miejscu postoju (które wtedy znajdowało się w jaskini górskiej). Oznaczało to, że nie musieliśmy działać przechodząc przez strzeżoną jaskinię, ale mogliśmy przeprowadzić nasz projekt niezauważeni w tunelu dochodząc przez drugie wejście. Było to ważne, ponieważ nie chcieliśmy nikogo obciążać oficjalnym zezwoleniem, a co za tym idzie, związaną z nim odpowiedzialnością; wiedząc, że najprawdopodobniej odnieślibyśmy z tym niewielki sukces. W „ćwiczeniu siłowym”, które przygotowało dwóch młodych pilotów ze sztabu generalnego i podczas którego wszyscy członkowie eskadry w dzień i w nocy wkładali niesamowity wysiłek, narodził się nasz Hunter „przebrany” za tygrysa.

Z wielką dumą i wielkim podziwem dla niego wyrażanym przez zwiedzających, samolot J-4053 był w stanie we wspomnianą sobotę w dniu wizyty w Unterbach wykonać swoje jedyne dwa loty w malowaniu tygrysa, jeden z dowódcą eskadry, a drugi z ówczesnym dowódcą patrolu Suisse. Była wielka radość! Jednak nie w takim samym stopniu u wszystkich przełożonych. Pod presją tego, co zostało obiecane w następstwie i ogłoszeniu śledztwa wojskowego eskadra podjęła decyzję o wyczyszczeniu samolotu w najbliższy weekend, aby w poniedziałek znów był na miejscu w swoim starym malowaniu, jak gdyby nic się nie stało. Powiedziane i zrobione. Jednak trud i pracochłonność tego czyszczenia były nieco niedocenione. Mimo wszystko: pozostaje wspomnienie udanego ćwiczenia i szczęśliwego sezonu. “

Sepp Peyer, pułkownik, były Kdt (Dowódca) Fl St 11

Hawker Hunter T Mk. 68 nr. J-4206

Jako jednomiejscowy Hunter F Mk 50, maszyna ta wzbiła się w swój pierwszy lot 14 stycznia 1957 (lub, w zależności od źródła, 5 maja 1956) i została dostarczona do Szwedzkich Sił Powietrznych 2 lutego, 1957 pod numerem 34072. 12 września 1968 roku firma Hawker Siddeley Aviation w Anglii rozpoczęła konwersję na dwumiejscowy samolot myśliwski Hunter Trainer T Mk 68. Od tego czasu rok 1968 uznawany jest za (nowy) rok budowy T Mk. 68. W tej wersji został dostarczony do Eidg. Flugzeugwerk Em-men (F+W) na montaż końcowy 03.06.1975.

28.04.1976 r. wszedł do służby w Szwajcarskich Siłach Powietrznych jako J-4206.

Gdy miał 1522 godziny lotu, Siły Powietrzne wycofały Hunter-Trainer z eksploatacji, stało się to 14 czerwca 1994 roku. 14 lipca 1995 roku Tony Wirz przeleciał nim z Payerne (VD) do Buochs ​​(NW), gdzie był przechowywany jako rezerwa BAMF. 2 kwietnia 1997 Ruedi von Gunten przeprowadził go z Buochs ​​do Raron. Dopiero 23 września 2001 roku Paul „Chappe” Ruppeiner przetransportował odrzutowiec, wciąż zarejestrowany jako J-4206 i kupiony przez Hunter Flying Club, z Raron (VS) przez Sion (VS) do Altenrhein (SG).

21 listopada 2001 dwumiejscowy Hunter został zarejestrowany jako HB-RVV w szwajcarskim rejestrze statków powietrznych. Stowarzyszenie Hunter Flying Group, Altenrhein z pilotem Paulem Ruppeinerem zostało zarejestrowane jako właściciel i opiekun. Odrzutowiec latał razem z J-4205 ze “Swiss Hunter Team” (dawniej Hunter Flying Group, HFG) od 2002 roku, po tym jak ta maszyna została wyjęta z magazynu w wojskowym tunelu Raron. Hunter, ochrzczony „Double Victory” po uzyskaniu rejestracji HB-RVV i opatrzony odpowiednią inskrypcją, miał swoją nową siedzibę w Altenrhein Fliegermuseum FMA.

Od listopada 2008 rozpoczęto przygotowania do przemalowania maszyny, J-4206 otrzymał “tiger dress” od Egli Paint-Service GmbH. 1 marca 2009 roku ten „Tiger Hunter” został po raz pierwszy zaprezentowany publiczności z okazji otwarcia sezonu Muzeum Lotnictwa Altenrhein FMA. 13 maja 2009 r. na początku sezonu w Altenrhein wystartował w swój pierwszy lot w swoim atrakcyjnym nowym malowaniu jako „Tiger-Hunter”.

Po tym, jak inne Huntery zostały sprzedane z Altenrhein, w 2021 roku tylko ten „Tiger-Hunter” HB-RVV przyleciał z regionalnego lotniska St. Gallen-Altenrhein we wschodniej Szwajcarii i zaprezentował się 4 września 2021 roku na pokazie lotniczym „25 Years Hunter Club Mollis” wraz z pozostałymi dwoma Hunterami, ostatnimi wciąż sprawnymi w Szwajcarii, jednomiejscowym „Papyrusem” J-4040/HB-RVS i drugim dwumiejscowym J-4201/HB-RVR na Festiwalu Jubileuszowym.

W październiku 2021 roku odbyły się ostatnie loty z pasażerem w „Double Victory” z 70-letnim, bardzo doświadczonym pilotem głównym FMA Paulem Ruppeinerem. 23 października 2021 roku maszyna ostatecznie zakończyła swój ostatni 54-minutowy lot z „Chappe” i drugim pilotem Ernesto Maurerem (prezesem Altenrhein Aviation Museum Cooperative) i wykonała ostatnie lądowanie o 15:40 w St. Gallen-Altenrhein Airport, o 15:44, koła opuściły pas startowy 10 i Hunter przeszedł na emeryturę. HB-RVV został wykreślony z rejestru statków powietrznych 25 stycznia 2022 roku. Zespół Swiss Hunter przeleciał tą maszyną 377 godzin i zapewnił 1353 pasażerom niezapomniane wrażenia. W jego dzienniku lotów znajdują się łącznie 2882 lądowania. Po ostatnim lądowaniu to w sumie dokładnie 1900 godzin lotu – „Misja zakończona”, mówi Paul Ruppeiner. Odwiedzający nadal mogą oglądać ten samolot jako eksponat w Muzeum Lotnictwa Altenrhein FMA.