“Japanese Experimental Transport Aircraft of the Pacific War”

Autor Giuseppe Picarella

Wydawca – Stratus

Rok wydania – 2011

ISBN – 978-83-61421-41-2

Stron 247, twarda lakierowana okładka.

Język – angielski

Opis z książki:

” Kiedy rozpoczynałem drogę, która ostatecznie doprowadziła do tej publikacji, nie miałem pojęcia, co mnie czeka. Tak naprawdę cały ten tytuł został zapoczątkowany pojawieniem się pod koniec lat 90-tych pojedynczego zdjęcia Tachikawy Ki-92, pierwszego takiego zdjęcia tego samolotu, które wypłynęło na powierzchnię od zakończenia wojny. Zamiarem było napisanie krótkiego artykułu w czasopiśmie na temat Ki-92, zacząłem badać ten samolot, ale natychmiast napotkałem ogromną lukę w wiedzy zachodniej i prawie nic nie było dostępne w druku w języku angielskim. Chociaż niewiele wiedziałem o tym nieuchwytnym samolocie transportowym, coraz bardziej zdawałem sobie sprawę, że niewiele wiadomo o japońskich samolotach transportowych z czasów wojny i ogólnie o ich operacjach, i ten brak informacji mnie zaintrygował.

Podobnie jak w przypadku wielu rzeczy w życiu, to, co początkowo było przelotnym zainteresowaniem, ostatecznie przerodziło się w znacznie więcej, i to samo dotyczyło zdjęcia Ki-92. Kiedy zacząłem dokładniej badać sprawę, udało mi się znaleźć jeszcze trzy zdjęcia tego mało znanego statku powietrznego, a potem czwarte. Robiąc to, dowiedziałem się o projektach Ki-97 i H11K-L i powoli, ale z pewnością coraz więcej japońskich eksperymentalnych projektów transportowych i cargo zaczęło pojawiać się, a ten tom zaczął nabierać kształtu. W początkowych częściach książki starałem się dać czytelnikowi ogólny obraz stanu japońskich operacji transportowych podczas wojny na Pacyfiku, ale jest to tylko ułamek tego, co w rzeczywistości odpowiadało za ponad cztery lata gorączkowych i niedofinansowanych operacji transportowych. Niestety, wiele dokumentów dotyczących operacji transportowych uległo zniszczeniu w czasie lub pod koniec wojny.

W kilku sekcjach zamieściłem także RAPORT WYWIADU. Te raporty wywiadu aliantów z tego okresu, w połączeniu z kilkoma artykułami w czasopismach, pomagają czytelnikowi dowiedzieć się, co naprawdę alianci wiedzieli o eksperymentalnych projektach samolotów transportowych Japonii w czasie działań wojennych. Na koniec powinienem zaznaczyć, że książki tego rodzaju są rzadkością – powstają w oderwaniu od innych, a „Japońskie eksperymentalne samoloty transportowe Wojny na Pacyfiku” nie jest wyjątkiem.

Jestem wdzięczny Shorzoe Abe i Robertowi C. Mikeshowi za ich pomoc techniczną przy tworzeniu tego tomu; obaj od wielu lat są moimi mentorami w dziedzinie japońskiego lotnictwa. James Long i Mike Goodwin również zasługują na szczególne wyróżnienie za pomoc przy tworzeniu tego tomu, obaj zredagowali i sprawdzili treść w bardzo profesjonalny sposób. Muszę także podziękować René Francillonowi, Jimowi Lansdale’owi, Johnowi Underwoodowi, Tomiharu Taimie, Darrylowi Fordowi, Donowi Bondowi, Michelowi Benichou, Patowi Ranfranzowi, Peterowi Davisonowi, George’owi Eleftheriou, Donowi Marshowi, Peterowi Starkingsowi, Brettowi Stolle’owi, Gordonowi L. Rottman, Philip Jarrett, Rod Simpson, Chris Koberg, Neal Gardner, John White, Ray Schumacher i Osamu Tagaya wraz z pracownikami US National Archives, National Museum of the US Air Force, Imperial War Museum, Flight International, Musée de l’Air i magazynowi Airplane za pomoc.

Giuseppe „Joe” Picarelli. Ifold, Anglia. Maj 2010.”