North American XB-28
W odpowiedzi na zamówienie Air Corps dotyczące dostosowania B-25 do operowania na dużym pułapie, firma zaproponowała model NA-63, któremu przydzielono oznaczenie XB-28. Pierwszy z dwóch samolotów testowych (numer seryjny 40-3056) odbył lot w kwietniu 1942 roku, sześć miesięcy po złożeniu zamówienia. XB-28 nie wykazywał żadnego podobieństwa do wcześniejszego B-25, ze swoim okrągłym kadłubem zwieńczonym dużym, pojedynczym statecznikiem pionowym. Samolot był napędzany dwoma silnikami Pratt & Whitney R-2800-27 “Wasp” o mocy 2000 KM ze sprężarkami C-2 napędzającymi czterołopatowe śmigła o przeciwnych kierunkach obrotów. Zdalnie sterowane wieżyczki dolne i górne miały po parze k.masz. kal. 50 cala, podobnie jak zdalnie sterowana wieżyczka ogonowa. Pięcioosobowa załoga siedziała w ciśnieniowej kabinie, która miała ciśnienie utrzymywane dzięki pracy pary dmuchaw „Roots” napędzanych spalinami silników. Strzelcy siedzieli tuż za kokpitem, celując i strzelając z k.masz. zdalnie sterowanych z pomocą peryskopowych celowników umieszczonych u dołu i na górze kadłuba.
1850 kg bomb można było zrzucić z pułapu operacyjnego 10.550 m. Prędkość maksymalna wynosiła 599 km na godzinę przy prędkości przelotowej 410 km na godzinę. Techniki bombardowania na mniejszych wysokościach rozwinęły się do tego stopnia, że nie uznano za konieczne, aby zmniejszać ilość typów operacyjnych na korzyść XB-28. Jednak próby wykazały duże możliwości wykorzystania samolotu do zadań rozpoznawczych prowadzonych na dużym pułapie co doprowadziło do zamówienia i skonstruowania drugiego płatowca (40-3058) oznaczonego jako XB-28A przeznaczonego do wykonywania zdjęć. XB-28 miał skrzydło o rozpiętości 22,12 m i powierzchni 62,80 metrów kwadratowych. Kadłub miał 17,20 m długości, a ster pionowy miał 4,27 m wysokości. Pusty i załadowany ważył odpowiednio 11.600 kg i 16.211 kg. Zabierał maksymalnie 5.708 litrów paliwa. Zasięg wynosił 3283 km z prędkością 410 km na godzinę.
