Oznaczanie myśliwców w lotnictwie Armii USA

     Pod koniec 1919 roku w U.S Aircraft Air Service opracowano system oznaczania samolotów, które do tej pory występowały pod swoimi oryginalnymi oznaczeniami składającymi się z nazwy producenta, numeru modelu i ewentualnie nazwy. Po zmianie oznaczenia określały także przeznaczenie samolotu. Każda grupa miała swój kod odróżniający jej samoloty od innych konstrukcji np. samoloty myśliwskie z silnikami chłodzonymi powietrzem miały oznaczenie PA (Pursuit Aircooled), z silnikami chłodzonymi płynem – PW (Pursuit Watercooled) czy też PN (Pursuit Night) – pościgowe nocne.  W skład nazwy wchodził jeszcze numer typu i ewentualnie litera oznaczająca wersję.  Oznaczenie  „P” stosowane w lotnictwie armijnym Stanów Zjednoczonych w latach 1924-1948 powstało od pierwszej litery słowa „Pursuit”, które oznacza w tym przypadku samolot pościgowy,  w późniejszych latach  nazwany – myśliwcem. W Armii Stanów Zjednoczonych, 15 maja 1942 roku zmieniono nazwy dywizjonów myśliwskich, z Pursuit Squadron na Fighter Squadron zaś od 11 czerwca 1948 roku myśliwce stosowane w USAF otrzymały nowe oznaczenie – F (Fighter). Wiele samolotów  wyprodukowanych lub zaprojektowanych przed 1948 rokiem, a używanych w lotnictwie Stanów Zjednoczonych w późniejszym czasie, występowało pod dwoma oznaczeniami (np. P-82 i F-82), dlatego  w  niektórych książkach stosuje się te oznaczenia przemiennie.

     W literaturze można spotkać wiele nazw oznaczających lotnictwo armii Stanów Zjednoczonych. Aby ułatwić zrozumienie poszczególnych skrótów przedstawimy w kilku zdaniach historię tego lotnictwa. Początki sięgają 1907 roku, w dniu 1 sierpnia utworzono w US Army wydział lotnictwa – Aeronautical Division. W 1919 roku, na krótko, Aeronautical Division przekształcił się na US Army Air Services (USAAS) – strukturę niezależną od Armii. Na mocy ustawy Army Reorganization Act z dnia 4 czerwca 1920 roku USAAS zachowały swoją nazwę, ale znowu stały się podległe Armii. Ustawa Air Corps Act z dnia 2 lipca 1926 roku powołała do życia US Army Air Corps, w miejsce USAAS. A USAAC z kolei przekształcił się w US Army Air Force 20 czerwca 1941 roku, na mocy rozporządzenia Army Regulation 95-5. Te ostatnie przekształciły się zaś w niezależne US Air Force w dniu 18 września 1947 roku, na mocy ustawy National Security Act. Zmiany nazw wiązały się na ogół również ze zmianą struktury, organizacji i czasami podległości amerykańskiego lotnictwa.

     Mimo że w Stanach Zjednoczonych A.P. istniało bardzo dużo firm produkujących samoloty różnego przeznaczenia, tylko kilka z nich  budowało  myśliwce używane w lotnictwie armijnym   i noszące oznaczenie P-… . Wśród takich potentatów, jakimi były niewątpliwie firmy CURTISS czy BOEING znalazły się firmy szerzej nieznane. Jedną z nich była firma FISHER BODY DIVISION of GENERAL MOTORS CORPORATION, która jak sama  nazwa wskazuje, wchodziła w skład wielkiego G.M. Wyprodukowała ona bardzo ciekawą konstrukcję P-75 „Eagle”, był to myśliwiec składający się między innymi z części przeznaczonych do innych samolotów ( np. część zewnętrzną skrzydła – z Curtiss P-40, usterzenie ogonowe z Douglas A-24,a  podwozie  od Chance Vought  F4U „Corsair” ).

Z kolei w firmie SEVERSKY (później REPUBLIC) pracował jeden z najlepszych konstruktorów samolotów amerykańskich  – ALEKSANDER KARTVELLI. Z pochodzenia Rosjanin, wyemigrował ze swojej ojczyzny i  po zjawieniu się w USA rozpoczął pracę jako konstruktor w firmie swego rodaka  – SEVERSKI’ ego. To  właśnie  dzięki niemu powstał jeden z najlepszych myśliwców używanych w lotnictwie wojskowym Stanów Zjednoczonych – P-47 „Thunderbolt” oraz wiele innych konstrukcji, które należały w owych czasach do najbardziej zaawansowanych technicznie (P-35, XP-72). Ogólnie przyjęty system oznaczania samolotów w lotnictwie USA w latach nas interesujących :

X (Experimental) oznaczenie wprowadzone w 1924 roku – określa prototyp samolotu. Opisy i dane prototypów są umieszczane w rozdziałach poświęconych danemu modelowi. Osobno umieszczono tylko opisy tych konstrukcji, które mimo oznaczenia liczbowego nie były prototypami danej serii np. XP-47 czy XP-59. Oznaczenie to było także stosowane w przypadku gdy samolot seryjny był używany do testów nowych silników czy też wprowadzano u niego zmiany konstrukcyjne. Jednym z przykładów może być Boeing P-12E o numerze seryjnym 31-553, który był oznaczony XP-12E w czasie testów; po zmianie silnika na SR-1340E stał się YP-12K a po zaopatrzeniu go w sprężarkę oznaczenie zmieniono na XP-12L,  po zakończeniu testów wrócono do starego oznaczenia P-12E.

Y (Service Test) oznaczenie wprowadzone w 1928 roku – w większości przypadków oznacza serię przedprodukcyjną, która służyła do testowania samolotów w jednostkach lotniczych, z reguły seria przedprodukcyjna liczyła od 2 do 13 sztuk.

R (Restricted) oznaczenie używane w latach 1942-1947 – stosowanyw przypadku samolotów trwale wyłączonych z zadań bojowych, np. RP-64.

Z (Obsolete) oznaczenie używane w latach 1928-1962 – samolotprzestarzały, np. ZP-40.

Symbol literowy	Lata stosowania	Pochodzenie symbolu	Nazwa polska	Przykładowe oznaczenia
C	od 1943	Cargo and Transport	transportowy	Consolidated CB-24, Boeing CB-17
E	1946-1947	Exempt	przeznaczony czasowo do innych zadań (np. do specjalnych testów)	Boeing EB-29
F	1945-1947	Photographic Reconnaissance	rozpoznania fotograficznego	Douglas FA-26, Lockheed FP-80
K	1944-1947	Ferret	rozpoznania specjalnego, rozpoznania elektronicznego (np. nasłuchu radiowego)	Consolidated KB-24
R	1943-1947	Restricted	trwale wyłączony z zadań bojowych	Boeing RB-17, Bell RP-63
S	1948-1962	Air-Sea Rescue	ratownictwa lotniczo-morskiego	Consolidated SOA-10
T	od 1943	Training	treningowy, szkolny	Douglas TC-47, North American TB-25
V	od 1945	Administrative Aircraft (VIP Transport)	dyspozycyjny, transportowy do przewozu ważnych osobistości	Douglas VC-54, Boeing VB-17
W	od 1948	Weather Service	rozpoznania pogody, rozpoznania meteorologicznego	Boeing WB-29
X	od 1925	Experimental	doświadczalny, pierwszy prototyp	Lockheed XB-30, Platt-Le Page XR-1
Y	od 1928	Service Test(1)	do prób użytkowych, prototyp	Northrop YB-49, Curtiss Y1O-40
Z	od 1928	Obsolete	przestarzały, wyłączony z eksploatacji	Curtiss ZP-40
Przypisy do tabeli: (1) – spotykany czasami w latach 1931-1936 prefiks Y1 zamiast zwykłego Y – Service Test oznaczał, że budowę takiego samolotu sfinansowano ze środków specjalnego tzw. Funduszu „F-1” (F-1 Fund), poza zwykłym budżetem Departamentu Obrony

Symbol typu	Lata stosowania	Nazwa typu	Nazwa polska	Przykładowe oznaczenia
A	1940-1941	Power-driven Aerial Target	załogowy cel latający z napędem, samolot-cel	Fleetwings A-1, Bell A-7, Culver A-8
A	1924-1947	Attack – Light Bombardment	szturmowy, lekki bombowy	Northrop A-17, Douglas A-20, Vultee XA-44
AG	1942-1944	Assault Glider	szybowiec wsparcia	Christopher XAG-1, Timm XAG-2
AT	1925-1947	Advanced Trainer	szkolno-treningowy do treningu zaawansowanego	North American AT-6, Cessna AT-8, Lockheed AT-18
B	od 1925	Bombardment – Medium and Heavy	bombowy, średni i ciężki	Boeing XB-15, Consolidated B-24, Vega B-34
BC	1936-1940	Basic Combat	szkolno-treningowy do treningu zaawansowanego (bojowego)	North American BC-1, North American BC-2, Vultee BC-3
BG	1942-1944	Bomb Glider	szybowiec z ładunkiem bombowym, szybowiec-bomba	Fletcher XBG-1, Fletcher XBG-2, Cornelius XBG-3
BLR	1935-1936	Bombardment Long Range	bombowy dalekiego zasięgu	Boeing XBLR-1, Douglas XBLR-2, Sikorsky XBLR-3
BQ	1942-1945	Power-driven Controllable Bomb – Ground Launched	zdalnie sterowana bomba z napędem (start z ziemi), zdalnie sterowany samolot-bomba	Fleetwings XBQ-2, Fairchild XBQ-3, Interstate BQ-6
BT	1930-1947	Basic Training	szkolno-treningowy do treningu podstawowego	Stearman YBT-3, North American Y1BT-10, Vultee BT-13
C	od 1925	Cargo and Transport	transportowy	Douglas C-47, Curtiss C-76, Boeing XC-108
CG	1941-1947	Troop-Cargo (Transport) Glider	szybowiec transportowy	Waco CG-4, Bowlus XCG-7, Chase XCG-14
CQ	1942-1947	Target Control	samolot do zdalnego sterowania bezzałogowymi celami latającymi	Fletcher YCQ-1, Stinson CQ-2, Beech CQ-3
F	1930-1947	Reconnaissance – Photographic	rozpoznawczy fotograficzny	Beech F-2, Lockheed F-5, Hughes XF-11
FG	1944-1947	Fuel-carrying Glider	szybowiec do przewozu paliwa, szybowiec-zbiornikowiec	Cornelius XFG-1
FM	1936-1941	Fighter – Multiplace	myśliwiec wielomiejscowy	Bell XFM-1, Lockheed XFM-2
G	1935-1939	Rotary-Wing – Autogiro (Gyroplane)	wiropłat – wiatrakowiec	Kellett YG-1, Pitcairn YG-2
GB	1942-1947	Glide Bomb	bomba szybująca	Aeronca GB-1, Aeronca GB-4, Aeronca GB-8
GT	1942-1947	Glide Torpedo	torpeda szybująca	GT-1
HB	1925-1927	Heavy Bombardment	bombowy ciężki	Huff-Daland XHB-1, Atlantic HB-2, Huff-Daland XHB-3
JB	1943-1947	Jet-propelled Bomb	bomba z napędem odrzutowym	Northrop JB-1, Northrop JB-2, Northrop JB-10
L	1942-1962	Liaison	łącznikowy, kurierski	Stinson L-1, Piper L-4, Bellanca L-11
LB	1924-1932	Light Bombardment	lekki bombowy	Atlantic XLB-2, Huff-Daland LB-5, Keystone LB-9
O	1924-1942	Observation	obserwacyjny	Fokker YO-27, Douglas O-32, Nort American O-47
OA	1925-1947	Amphibian(1)	amfibia (samolot wodno-lądowy)	Loening COA-1, Douglas OA-4, Grumman OA-14
OQ	1942-1947	Aerial Target – Non-man Carrying	bezzałogowy zdalnie sterowany cel latający, zdalnie sterowany model-cel	Globe/Radioplane OQ-2, Frankfort OQ-3, Globe/Radioplane OQ-14
P	1925-1947	Pursuit (Fighter)(2)	myśliwski (właściwie: pościgowy)	Bell P-39, Republic P-47, Northrop P-61
PB	1935-1941	Pursuit – Biplace	pościgowy dwumiejscowy	B/J PB-1, Consolidated PB-2
PG	1943-1947	Powered Glider	szybowiec z napędem, motoszybowiec	Northwestern XPG-1, Ridgefield XPG-2, Waco XPG-3
PQ	1942-1947	Aerial Target – Man Carrying	załogowy cel latający, samolot-cel	Culver PQ-8, Fletcher PQ-11, Fleetwings PQ-12
PT	1925-1947	Primary Training	szkolny podstawowy	Verville YPT-10, Stearman PT-13, Ryan PT-20
R	1941-1947	Rotary-Wing – Helicopter	wiropłat – śmigłowiec	Sikorsky R-4, Kellett XR-8, Rotor-Craft XR-11
S	1946-1947	Sonic Test Aircraft	samolot doświadczalny do badań prędkości około- i naddźwiękowych	Bell XS-1, Douglas XS-3, Northrop XS-4
TG	1941-1947	Training Glider	szybowiec treningowy	Frankfort TG-1, Schweizer TG-3, Universal TG-26
UC	1943-1947	Utility Transport(3)	transportowy lekki	Lockheed UC-36, Beech UC-45, Stinson UC-81
Przypisy do tabeli: (1) – kategoria OA – Amphibian nosiła początkowo w latach 1924-25 oznaczenie COA – Coast (?) Observation Amphibian i oznaczała wyłącznie amfibie obserwacyjne, dopiero z czasem w jej ramy włączono także inne rodzaje samolotów amfibijnych; (2) – formalnie aż do 1947 roku samoloty myśliwskie nazywano oficjalnie Pursuit (pościgowy), a nie Fighter (myśliwski) – stąd litera P jako Function Letter; (3) – lekkie samoloty transportowe o ładowności do 1400 funtów (około 635 kg) lub 8 osób (łącznie z pilotem) określano od 1943 roku symbolem UC – Utility Transport, natomiast wszystkie pozostałe (cięższe) samoloty transportowe – symbolem C – Cargo & Transport;

       Samoloty produkowane dla Armii Stanów Zjednoczonych, wychodzące z fabryk, miały oznaczenie składające się z kilku liter i cyfr. Poniżej postaramy się krótko wyjaśnić sposób odczytywania tych oznaczeń na przykładzie jednego z najbardziej znanych myśliwców jakim był North American P-51 Mustang :

       P  –  51  B  –  15  –  NA

        1         2     3       4         5

1 – symbol typu samolotu (P- pursuit)

2 – numer modelu (nadawany przez wojsko)

3 – litera oznaczająca wersję modelu

4 – kolejny blok – seria produkcyjna (w oryginale Block Number). Kolejne bloki produkcyjne otrzymywały fabryczne numery z ciągu: 1, 5, 10, 15 itd., co 5. Pozostałe liczby mogły być wykorzystane przez warsztaty polowe lub centra modyfikacyjne. Oznaczenia blokowe stosowano opcjonalnie – gdy zaistniała taka potrzeba i tylko w przypadku seryjnie budowanych samolotów (za wyjątkiem samolotów szkolnych i treningowych wszystkich kategorii).

5 – litery identyfikujące zakład w którym wyprodukowano dany samolot. Większość firm posiadała kilka zakładów mających własne oznaczenie kodowe, oznaczenie to było przydatne także w przypadku produkcji licencyjnej. Niżej podaliśmy oznaczenia wszystkich zakładów a w nawiasach  niektóre typy samolotów, które w nich były produkowane (dotyczy nie tylko myśliwców).

AE:	Aeronca Aircraft Corp., Middletown, Ohio (L-3, O-58, PT-19, PT-23, TG-5) do 1941 roku firma Aeronca Aircraft Corporation nosiła nazwę Aeronautical Corporation of America (w skrócie AeronCA, Aeronca);
AG:	Air Glider, Inc., Akron, Ohio (TG-3)
BA:	Bell Aircraft Corp., Atlanta, Georgia (B-29)
BB:	Babcock Aircraft, Deland, Florida (CG-4)
BE:	Bell Aircraft Corp., Buffalo, New York (P-39, P-59, P-63, P-77, P-83)
BH:	Beech Aircraft Corp., Wichita, Kansas (A-38, AT-7, AT-10, AT-11, C-43, C-45, CQ-3, F-2)
BL:	Bellanca Aircraft, New Castle, Delaware (L-11)
BN:	Boeing Airplane Co., Renton, Washington (B-29, B-44, F-13)
BO:	Boeing Airplane Co., Seattle, Washington (A-20, B-17, B-29, B-38, B-39, B-40, BQ-7, C-73, C-75, C-97, C-98, C-105, C-108, F-9)
BR:	Briegleb Sailplane, Beverley Hills, California (TG-9, TG-13)
BS:	Bowlus Sailplane, San Francisco, California (CG-7, CG-8, TG-12)
BU:	Budd Manufacturing, Philadelphia, Pennsylvania (C-93)
BW:	Stearman Aircraft Division, Boeing Airplane Co., Wichita, Kansas (AT-15, B-29, BT-17, F-13, PT-13, PT-17, PT-18, PT-27) zakłady firmy Boeing Aircraft Company w Wichita, czyli tzw. Boeing Wichita Division, do 1939 roku istniały jako samodzielna firma pod nazwą Stearman Aircraft Company;
CA:	Chase Aircraft Co., Inc., West Trenton, New Jersey (CG-14)
CE:	Cessna Aircraft Co., Wichita, Kansas (AT-8, AT-17, C-77, C-78, C-94, C-106, CG-4)
CF:	Consolidated-Vultee Aircraft Corp., Ft. Worth, Texas (AT-22, B-24, B-32, B-36, C-87, F-7) w 1943 roku kalifornijska firma Consolidated Aircraft Corporation – po fuzji z Vultee Aircraft, Incorporated – zmieniła nazwę na Consolidated-Vultee Aircraft Corporation;
CH:	Christopher Aircraft, St. Louis, Missouri (AG-1)
CK:	Curtiss-Wright Corp., Louisville, Kentucky (C-46, C-76)
CL:	Culver Aircraft, Wichita, Kansas (PQ-8, PQ-14)
CM:	Commonwealth Aircraft, Kansas City, Missouri (CG-3, CG-4) firma Commonwealth Aircraft, Incorporated do połowy lat 40-tych nosiła nazwę Columbia Aircraft Corporation;
CO:	Consolidated-Vultee Aircraft Corp., San Diego, California (B-24, B-32, B-41, B-46, BQ-8, C-99, F-7, OA-10, P-30, P-81)
CR:	Cornelius Aircraft, Dayton, Ohio (BG-3, FG-1)
CS:	Curtiss-Wright Corp., St. Louis, Missouri (A-25, A-40, AT-9, C-46, C-55, C-76, C-113)
CU:	Curtiss-Wright Corp., Buffalo, New York (C-46, P-36, P-40, P-46, P-47 G, P-53, P-55, P-60, P-62)
DC:	Douglas Aircraft Co., Chicago, Illinois (C-54)
DE:	Douglas Aircraft Co., El Segundo, California (A-20, A-24, A-26, A-33)
DH:	DeHavilland Aircraft, Toronto, Ontario, Canada (F-8, PT-24)
DK:	Douglas Aircraft Co., Oklahoma City, Oklahoma (C-47, C-117)
DL:	Douglas Aircraft Co., Long Beach, California (A-20, A-26, B-17, C-47, C-74, C-110, CG-17, F-9)
DO:	Douglas Aircraft Co., Santa Monica, California (A-20, A-42, B-18, B-23, B-42, B-43, C-48, C-49, C-50, C-51, C-52, C-53, C-54, C-58, C-67, C-68, C-84, C-110, C-112, C-114, C-115, C-116, F-3, P-70)
DT:	Douglas Aircraft Co., Tulsa, Oklahoma (A-24, A-26, B-24, C-109)
FA:	The Fairchild Engine & Airplane Co., Hagerstown, Maryland (AT-13, AT-14, AT-21, BQ-3,  C-61, C-82, C-86, C-88, C-96, PT-19, PT-23, PT-26)
FB:	The Fairchild Engine & Airplane Co., Burlington, North Carolina (AT-21)
FE:	Fleet Aviation Ltd., Fort Erie, Ontario, Canada (PT-23, PT-26)
FL:	Fleetwings, Inc., Bristol, Pennsylvania (A-39, BQ-1, BQ-2, BT-12, PQ-12)
FO:	Ford Motor Co., Willow Run, Michigan (B-24, C-109, CG-4, CG-13, PG-2)
FR:	Frankfort Sailplane, Joliet, Illinois (CG-1, CG-2, OQ-2, OQ-3, OQ-14, TG-1)
FT:	Fletcher Aircraft Corp., Pasadena, California (BG-1, BG-2, CQ-1)
GA:	G&A Aircraft Co, Willow Grove, Pennsylvania (CG-4, CG-16)
GC:	General Motors (Fisher), Cleveland, Ohio (P-75)
GE:	General Aircraft, Astoria, New York (CG-4)
GM:	General Motors (Fisher), Detroit, Michigan (P-75)
GN:	Gibson Refrigerator, Greenville, Michigan (CG-4)
GR:	Grumman Aircraft Corp., Bethpage, Long Island, New York (OA-9, OA-12, OA-13, OA-14)
HI:	Higgins Aircraft, Inc., New Orleans, Louisiana (C-46)
HO:	Howard Aircraft Corp., Chicago, Illinois (C-70, PT-23)
HU:	Hughes Aircraft Co., Culver City and San Diego, California (A-37, F-11)
IN:	Interstate Aircraft and Engineering, El Segundo, California (BQ-4, BQ-5, BQ-6, L-6, L-8, O-63)
KE:	Kellet Autogyro Corp., Philadelphia, Pennsylvania (O-60, R-2, R-3, R-8, R-10)
LK:	Laister-Kauffman Aircraft Co., St. Louis, Missouri (CG-4, CG-10, TG-4, TG-20)
LO:	Lockheed Aircraft Corp., Burbank, California (A-28, A-29, AT-18, B-34, B-37, C-36, C-40, C-56, C-57, C-59, C-60, C-63, C-66, C-69, C-85, C-101, C-111, F-4, F-5, F-14, O-56, P-38,  P-49, P-58, P-80)
MA:	The Glenn L. Martin Co., Baltimore, Maryland (A-30, AT-23, B-26, B-27, B-48)
MC:	McDonnell Aircraft Co., St. Louis, Missouri (P-67)
MO:	The Glenn L. Martin Co., Omaha, Nebraska (AT-23, B-26, B-29, B-33)
NA:	North American Aviation, Inc., Inglewood, California (A-27, A-36, AT-6, AT-24, B-25, B-28,  B-45, BT-14, F-6, P-51, P-64, P-82)
NC:	North American Aviation, Inc., Kansas City, Kansas (B-25)
ND:	Noorduyn Aviation Co., Ltd., Montreal, Quebec (AT-16, C-64)
NK:	Nash-Kelvinator Corp., Detroit, Michigan (F-10, R-6)
NO:	Northrop Aircraft, Inc., Hawthorne, California (A-31, B-35, B-49, C-100, F-15, P-56, P-61,  P-79)
NT:	North American Aviation, Inc., Dallas, Texas (AT-6, B-24, C-82, F-6, P-51)
NW:	Northwestern Aeronautical Corp., St. Paul, Minnesota (CG-4, CG-13, PG-1, PG-2)
PI:	Piper Aircraft Corp., Lockhaven, Pennsylvania (C-83, L-4, L-14, O-59, TG-8)
PL:	Platt-LePage Aircraft Co., Eddystone, Pennsylvania (R-1)
PR:	Pratt, Read & Co., Eddystone, Pennsylvania (CG-4, TG-32)
RA:	Republic Aviation, Evansville, Indiana (P-47)
RD:	Read-York, Inc., Kenosha, Wisconsin (CG-12)
RE:	Republic Aviation, Farmingdale, Long Island, New York (AT-12, F-12, P-43, P-47, P-72)
RI:	Ridgefield Manufacturing Co., Ridgeville, New Jersey (CG-4, PG-2)
RO:	Robertson Aircraft, St. Louis, Missouri (CG-4)
RP:	The Radioplane Co., Van Nuys, California (OQ-2, OQ-3, OQ-14)
RY:	Ryan Aeronautical Co., San Diego, California (L-10, PT-20, PT-21, PT-22, PT-25)
SI:	Sikorsky Aircraft Division of United Aircraft Corp., Stratford, Connecticut (OA-11, R-4, R-5, R-6, R-7). w latach 1939-1943 firmy Sikorsky Aircraft i Chance Vought Aircraft (obie należące wówczas do koncernu United Aircraft Corporation) tworzyły jedną firmę znaną jako Vought-Sikorsky Aircraft Division of United Aircraft Corporation;
SL:	St. Louis Aircraft, St. Louis, Missouri (CG-5, CG-6, PT-19, PT-23)
SP:	Spartan Aircraft, Tulsa, Oklahoma (C-71)
SW:	Schweizer Aircraft, Elmira, New York (TG-2, TG-3)
TA:	Taylorcraft Aviation, Alliance, Ohio (C-95, L-2, O-57, TG-6, TG-33)
TI:	Timm Aircraft, Van Nuys, California (AG-2, CG-4)
UN:	Universal Molded Products, Bristol, Virginia (L-7)
VE:	Lockheed (Vega) Aircraft Corp., Burbank, California (B-17, B-40, F-9)  firma Vega Aircraft Corporation została w 1941 roku wykupiona przez Lockheed Aircraft Corporation;
VI:	Canadian Vickers, Ltd., Montreal, Quebec, Canada (OA-10)
VN:	Vultee Aircraft Corp., Nashville, Tennessee (A-31, A-35, BT-13, P-38)
VU:	Vultee Aircraft Corp., Downey, California (BT-15, P-54, P-66)  w 1943 roku nastąpiła fuzja z Consolidated Aircraft Corporation i zmiana nazwy na Consolidated-Vultee Aircraft Corporation
VW:	Stinson Aircraft Division of Consolidated Vultee Corp., Wayne, Michigan (AT-19, C-81, C-91, CQ-2, L-1, L-5, L-9, L-12, L-13, O-49, O-62).  do 1940 roku – do czasu wykupienia przez firmę Vultee Aircraft, Incorporated – zakłady w Wayne koło Detroit należały do firmy Stinson Aircraft Corporation (potem Stinson Aircraft Division of Aviation Manufacturing Corporation)
WA:	Ward Furniture Co., Fort Smith Arkansas (CG-4)
WO:	Waco Aircraft Co., Troy, Ohio (C-62, C-72, CG-3, CG-4, CG-13, CG-15, PG-3)

       Przy podawaniu mocy silników używam innej jednostki miary – hp. W przybliżeniu jest ona równa 1 KM (dokładnie 1,014 KM), występuje w książkach angielskojęzycznych i często jest mylona z koniem mechanicznym. Dlatego w wielu przypadkach autorzy błędnie określają moc silników podając moc określoną w hp. jako KM. Różnica jest bardzo nieznaczna lecz w tym przypadku pozostałem przy oryginalnym oznaczeniu jednostki  mocy. W nazwach silników często występują różnice a jest to spowodowane tym, że przed 1 lutego 1928 roku firmy nadawały silnikom swoje oznaczenia. Po tej dacie wprowadzono standardowe oznaczenia jednostek napędowych gdzie „V” oznaczało silnik rzędowy zaś „R” – gwiazdowy i tak na przykład  Curtiss V-1150 miał dawniej oznaczenie D-12 i oba te oznaczenia można spotkać w różnych książkach.