P-11 CURTISS „Hawk”
Wiele konstrukcji Curtissa powstających pod koniec lat 20-tych i na początku lat 30-tych wywodziło się z bardzo udanego myśliwca P-6. W tym samym czasie gdy zamawiano seryjną produkcję P-6 z silnikiem Curtiss „Conqueror”, trzy podobne samoloty zamówiono z nowymi, 12-cylindrowymi, chłodzonymi powietrzem silnikami rzędowymi Curtiss H-1640-1 „Chiftain” o mocy 600 hp. Trzy egzemplarze seryjne P-6 wyposażono w te silniki i zmieniono oznaczenie na P-11. Równolegle z próbami nowych myśliwców w firmie Curtiss przeprowadzano testy samolotów obserwacyjnych XO-18 „Falcon” (użyto egzemplarza O-1B nr.ser. 27-263, który otrzymał nowe oznaczenie a po testach stał się spowrotem O-1B) wyposażonych w takie same silniki „Chieftain”. Po testach, które wykazały wiele wad nowego silnika, praktycznie dyskwalifikujących go jako pełnosprawny napęd, przerwano prace nad nowym typem samolotu pościgowego. Dwie sztuki P-11 przemianowano na P-6D (29-367 i 29-368), a trzeci egzemplarz o numerze 29-374 wyposażono w silnik Wright R-1860-9 „Cyclone” o mocy 650 hp i zmieniono oznaczenie na YP-20. Dlatego mimo braku litery X w numeracji typu raczej nie traktuje się go nawet jako serii informacyjnej tylko jako prototyp lub samolot testowy.

DANE TAKTYCZNO-TECHNICZNE :
Prototyp myśliwca dwupłatowego
Napęd : silnik w układzie podwójnej gwiazdy Curtiss H-1640-1 „Chieftain” o mocy 600 hp. przy 2 200 obr/min, 12-cylindrowy chłodzony powietrzem.
Rozpiętość – 9,60 m.
Długość – 7,24 m.
Masa całkowita – 1.502 kg.
Prędkość max. – 274 km/h.
