Phoenix – Nowa Zelandia

WILLIAM S. DINI

76, ST. ALBANS STREET, CHRISTCHURCH, NEW ZEALAND

W 1929 roku William Dini, mechanik lotniczy i pilot amator, zbudował jednopłatowiec Heath Super-Parasol napędzany w motocyklowy silnik Henderson. Po bardzo krótkim życiu maszyna ta została zniszczona przez konstruktora w wyniku zahaczenia o kable elektryczne podczas lądowania. Z wraku tej maszyny, według tych samych zasad, ale udoskonalonych przy projektowaniu i konstrukcji, W. Dini zbudował mały jednopłat, który słusznie nazwał “Phoenix”. Jednopłatowiec Phoenix był testowany przez konstruktora, a następnie przez innych pilotów, w tym nieżyjącego już Sir Charlesa Kingsforda Smitha, który wypróbował maszynę i zauważył, że był to najlepszy samolot zbudowany amatorsko, na jakim latał. Jak dotąd jednopłat Phoenix jest jedynym samolotem zbudowanym w Nowej Zelandii, który otrzymał Świadectwo Zdatności do Lotu i rejestrację.

Samolot jednomiejscowy.

SKRZYDŁO. Jednopłat górnopłatowy ze usztywnieniem. Część środkowa na rozstawionych rozpórkach. Zewnętrzne panele skrzydeł przymocowane do części środkowej i składane na zawiasach tylnych dźwigarów. Rozpórki usztywniające typu „N” z rur stalowych, przednie rozpórki „N” są odłączane i odchylane do tyłu w celu złożenia. Konstrukcja skrzydła składa się z dwóch litych dźwigarów z drewna świerkowego i zabudowanych żeber świerkowych, całość pokryta tkaniną.

KADŁUB Prostokątna konstrukcja z rur stalowych, usztywnionych strunami fortepianowymi i pokrytych tkaniną, na podłużnicach świerkowych.

STER PIONOWY – żebra i łuki z rur stalowych. Ster ma konstrukcję drewnianą i tylną krawędź ze stalowych rur.

PODWOZIE SAMOLOTU. Typ dzielony. Składa się z dwóch długich nóg-amortyzatorów ze stalowymi sprężynami naciskowymi, których górna część jest przymocowana do górnych podłużnic kadłuba, a dolne końce są przymocowane zawiasowo do wewnętrznej rozpórki V za pomocą półosi usztywnionych prętami. Konstrukcja rurowa Tail-SL z przyspawaną obudową z twardej stali, linka ograniczająca sprężynę napinającą.

NAPĘD. Czterocylindrowy, chłodzony powietrzem silnik rzędowy, opracowany na bazie silnika motocyklowego Henderson z cylindrami o większej średnicy, podwójnym zapłonie i większej mocy. Cylindry żeliwne, głowice z brązu fosforowego z przelotkami Deta, bezpośrednio wyciętymi gniazdami i zaworami górnymi (zamiast bocznych jak w oryginalnym Hendersonie). Silnik rozwijał moc 33 KM. przy 2100 i 42,5 KM przy 2750 obr./min. Zbiornik paliwa 23 litry w kadłubie.

Rozpiętość 7,7 m

szerokość po złożeniu 3 m

długość 5,26 m

wysokość 1,83 m

Pow. nośna 10,34 m2)

Masa pustego 176,6 kg

Masa całk. 283,3 kg

Maksymalna prędkość 144 km/h

rozbieg 36,6 m

pułap (szacunkowo) 4575 m