Piaggio P.108 A z działem 102 mm – Włochy
Instalację działa (o masie 1500 kg !) przeprowadzono na egzemplarzu nr MM.24318. W tym celu zmodyfikowano przód samolotu, skracając go i likwidując oszklenie poprzedniego stanowiska strzelca/bombardiera. W środku ciężkości samolotu, w miejscu komory bombowej, zamontowano magazynek na 50 nabojów (o masie 20 kg każdy !). Działo było obsługiwane ręcznie, a naprowadzane na cel poprzez ruchy całego samolotu (samo działo było sztywno mocowane do kadłuba). I to był – jak się okazało w czasie prób – największy problem z całym tym “ustrojstwem”, większy nawet niż siła odrzutu działa podczas wystrzału i związane z tym zmiany charakterystyk lotnych samolotu i obawy o wytrzymałość elementów siłowych kadłuba.
Pierwszy egzemplarz P-108A (A od słowa Artigliere) dokończono na początku marca 1943 roku i jeszcze w tym samym miesiącu przystąpiono do prób. Dalsze próby poligonowe prowadzono na poligonie morskim w Viareggio – w ich wyniku opracowano nowe tabele balistyczne dla działa. W kwietniu zamówiono 5 nowych samolotów P-108A, a 6 maszyn zamierzano przebudować z wersji bombowej P-108B. Regia Aeronautica zamierzała stworzyć liczącą 10 samolotów P-108A jednostkę bojową tzw. “przeciwokrętową” (bo właśnie do ataków na lekkie okręty i statki alianckie zamierzano wykorzystać te samoloty), ale kapitulacja Włoch przerwała te plany. Pierwszy prototyp P-108A (MM.24318) – jeszcze nawet bez specjalnego celownika – przejęła Luftwaffe i samolot przebazowano do ośrodka badawczego w Rechlinie. Dalsze jego losy nie są znane.
