Rozwój projektu czterosilnikowego bombowca z roku 1938, firmy Consolidated.
Artykuł na podstawie informacji zawartych w książce „Convair advanced Designs. Secret Projects from San Diego 1923-1962” autor Robert E. Bradley.
Firma Consolidated rozważała radykalny projekt latającego skrzydła w latach 1937 i 1938, co zaowocowało licznymi dwu- i czterosilnikowymi konfiguracjami, zarówno dla bombowców wojskowych, jak i zastosowań cywilnych. Projekt latającego skrzydła podlegał ciągłej ewolucji w kierunku coraz bardziej konwencjonalnych wersji, a Consolidated porzucił tę koncepcję na początku 1938 roku.
Pierwszymi z kolejnych badanych samolotów czterosilnikowych, o znacznie bardziej konwencjonalnej konstrukcji, jak ujawniono w archiwach, były LB-380014 i LB-380015. Oznaczenia te mogą odnosić się do systemu numerów rysunków, wskazując na 14. i 15. projekt lub rysunek z 1938 roku. W każdym razie te czterosilnikowe bombowce pokazują wyraźną ewolucję od latającego skrzydła w kierunku samolotu z konwencjonalnym kadłubem. LB-380014 wykorzystywał silniki napędzające śmigła pchające, a LB-380015 ciągnące i był wersją tego samego projektu. Zachował się jedynie raport o masach konstrukcji z rysunkiem profilu i nie są dostępne żadne inne informacje.
Kolejnym projektem był LB-16 ze stycznia 1939 roku. Był to samolot o nmormalnej konstrukcji z charakterystycznym dla Consolidated podwójnym usterzeniem pionowym. Konstrukcja ta zachowała zaokrąglony szklany nos, który występował w wielu innych projektach z tego okresu. Posiadała dużą wieżyczkę na górze kadłuba za skrzydłami oraz k.masz. na nosie kadłuba, z tyłu i (najwyraźniej) jedno stanowisko z k.masz. u dołu kadłuba. Wygląda na to, że był porównany z LB-17, dwusilnikową konstrukcją, która niewątpliwie miała większe silniki, ponieważ oba miały mniej więcej taką samą masę brutto. Wnioski z tego porównania nie są dostępne.

Rozważane projekty czterosilnikowe ewoluowały nieco do lutego 1939 r., pokazując zmieniony zaokrąglony nos, okrągły przekrój kadłuba i zmienione stanowiska k.masz. czy działek. Najważniejszym aspektem tego projektu jest to, że po raz pierwszy został on oznaczony jako Model 32, który wkrótce stał się B-24.

Do maja 1939 roku zaokrąglony nos był nadal zachowany w projekcie, podobnie jak k.masz. przednie i ogonowe, ale stanowiska k.masz. w środku kadłuba nie były już uwzględniane. Wygląda również na to, że konstrukcja kadłuba zaczęła nabierać innego przekroju poprzecznego, kojarzonego później z B-24, a nie okrągłego. W tym czasie trwały już prace nad pełnowymiarową makietą Modelu 32 w tej konfiguracji, co wskazywało na to, że Consolidated nabierało pewności, że wkrótce pojawi się odpowiedni sprzęt.

Zaledwie miesiąc później, w czerwcu 1939 roku, dokumentacja pokazała ostateczny, znany projekt B-24 z głębokim kadłubem i schodkowym układem kokpitu. W broszurach (które niestety nie są już dostępne) określano go jako LB-24 z czterema silnikami, a w innych jako 32-X i XB-24. Uważa się, że czterosilnikowe oznaczenie LB-24 mogło być błędne, ponieważ znaleziony projekt LB-24 był dwusilnikowym bombowcem średnim o masie brutto 12 250 kg.
Broszura zatytułowana 32-X zawierała również w tytule odniesienie do specyfikacji Korpusu Lotniczego C-212, która definiowała planowaną kategorię bombowców ciężkich. Broszura na temat tego projektu nie znajduje się w archiwach, ale tytuł z indeksu zawiera odniesienie do specyfikacji wymagań Korpusu Powietrznego C-213. Nie wiadomo, co obejmowała ta specyfikacja, która była kontynuacją specyfikacji C-212 dla programu ciężkich bombowców B-17/B-24.