SET XV
Wytwórnia lotnicza SET założona została w Bukareszcie w 1923 roku i przez wiele lat specjalizowała się w produkcji jednosilnikowych dwupłatowych samolotów wielozadaniowych i szkolnych. W 1934 roku, w odpowiedzi na wymagania sformułowane przez rumuńskie lotnictwo wojskowe Aeronautica Militara Românã, konstruktorzy firmy SET przystąpili do prac nad projektem samolotu myśliwskiego, który miał zastąpić w służbie przestarzałe francuskie myśliwce Dewoitine D-27, budowane w Rumunii na licencji w zakładach IAR.
Głównym konstruktorem nowego samolotu, oznaczonego SET XV (czasem spotyka się też oznaczenia SET 15 lub SET-15), został inżynier Grigore C. Zamfirescu. Był to jednosilnikowy jednomiejscowy dwupłat (a właściwie – ze względu na dużą różnicę w rozpiętości górnego i dolnego płata – tzw. półtorapłat) zastrzałowy o metalowej konstrukcji z płóciennym pokryciem, uzbrojony w dwa karabiny maszynowe kalibru 7,62 mm. Do jego napędu zastosowano silnik gwiazdowy typu Gnôme-Rhône 9Krsd w osłonie typu NACA. Samolot miał zakrytą kabinę pilota i stałe podwozie z kółkiem ogonowym. Koła główne osłonięte były aerodynamicznymi owiewkami. Maszynę wyposażono także w instalację tlenową i radiostację.
W 1934 roku zbudowano jeden prototyp SET XV, który oblatano w tym samym roku. Ponadto skompletowano jeden płatowiec do prób statycznych (wg [2] zbudowano kilkanaście egzemplarzy seryjnych, ale jest to błędna informacja). Samolot poddano próbom porównawczym w locie z konkurencyjnymi jednopłatowymi myśliwcami IAR-15 i IAR-16, zbudowanymi w firmie IAR dla spełnienia tych samych wymagań lotnictwa wojskowego. W efekcie prób dwupłatowy SET XV został uznany za konstrukcję przestarzałą i nie rokującą szans dalszego rozwoju, w związku z czym z dalszych prac nad nim zrezygnowano. Prototyp latał jeszcze jakiś czas (prawdopodobnie do początku lat 40-tych) w jednostce doświadczalnej Escadrila de Experiente w Pipera, po czym został złomowany.
Również IAR-15 nie został wprowadzony do seryjnej producji, choć zbudowano kilka egzemplarzy. Natomiast IAR-16, najnowocześniejszy z całej trójki i charakteryzujący się całkowicie metalową konstrukcją, pozostał jedynie w postaci prototypu i aż do czasu opracowania samolotu IAR-80 był ostatnim zbudowanym w Rumunii samolotem myśliwskim rodzimej konstrukcji. Rumunia zakupiła natomiast licencję na produkcję polskich samolotów PZL P.11 w wersji P.11f, które na wiele lat stały się podstawowym sprzętem bojowym jednostek myśliwskich lotnictwa wojskowego tego kraju.

Dane taktyczno-techniczne:
Konstrukcja: jednosilnikowy jednomiejscowy dwupłat zastrzałowy z zakrytą kabiną i stałym trójkołowym podwoziem z kółkiem ogonowym. Konstrukcja metalowa z pokryciem płóciennym i częściowo metalowym. Usterzenie klasyczne, stateczniki poziome wsparte zastrzałami.
Wymiary
rozpiętość górnego płata 9,40 m
rozpiętość dolnego płata 6,70 m
długość 7,00 m
wysokość 3,35 m
powierzchnia nośna 18,65 m2
Masy
masa własna 1150 kg
masa startowa 1550 kg
Obciążenia
obciążenie powierzchni nośnej 83,11 kg/m2
obciążenie mocy 4,21 kg/kW (3,10 kg/KM)
Osiągi
prędkość maksymalna 340 km/h na wysokości 4000 m
prędkość maksymalna 286 km/h na wysokości 0 m
prędkość minimalna 103 km/h
czas wznoszenia na wysokość 2000 m – 2 minuty 52 sekundy
czas wznoszenia na wysokość 4000 m – 6 minut 28 sekund
czas wznoszenia na wysokość 5000 m – 8 minut 25 sekund
czas wznoszenia na wysokość 6000 m – 11 minut 14 sekund
pułap 9400 m
zasięg 520 km
Napęd: jeden 9-cylindrowy silnik gwiazdowy, chłodzony powietrzem, typu Gnôme-Rhône 9Krsd o mocy 368 kW (500 KM), napędzający 2-łopatowe śmigło o stałym skoku
Uzbrojenie: dwa stałe karabiny maszynowe kalibru 7,62 mm typu Vickers w przodzie kadłuba
Załoga: 1 osoba
Wytwórnia: Fabrica de Avioane Societatea pentru Exploatâri Technice (SET), Bukareszt, Rumunia
Produkcja: 1 prototyp (+ 1 płatowiec do prób statycznych)
Użytkownicy: Rumunia