XP-15   BOEING    Model 202

W końcu lat dwudziestych stało się jasne, że przyszłość należy do samolotów jednopłatowych, a zwrotne lecz powolne dwupłatowce odchodzą do lamusa. Często w takich przypadkach sięga się po sprawdzone już konstrukcje i modyfikuje się je tak aby sprostały potrzebom. Początkowo brano pod uwagę przeróbkę Modelu 89 (drugi prototyp P-12), miał być zmieniony na jednopłat poprzez usunięcie dolnego płata i dodanie zastrzałów. Tak zmieniony samolot otrzymał nawet oznaczenie firmowe – Model 97, lecz prace przerwano przed zbudowaniem prototypu. W tym czasie konstruktorzy firmy Boeing rozpoczęli prace nad czterema konstrukcjami  – samolotem pocztowym (Model 200 „Monomail”) oraz myśliwskimi XP-9 (Model 96), Model 202 i 205. Wszystkie te samoloty zostały oblatane w 1930 roku. Model 202 odbył swój pierwszy lot 30 stycznia 1930 r. z cywilną rejestracją X-270V. W samolocie zastosowano duralowe dźwigary i pokrycie skrzydła, kółko ogonowe, pokrycie sterów wykonano pierwotnie z blachy gładkiej zamienionej później na falistą. Prace nad tym samolotem prowadzone były na koszt firmy, która nie miała żadnych zamówień ze strony lotnictwa armii. Jednak  10 marca 1930 r. przyjęto prototyp XP-15 do prób w bazie Wright Field gdzie dokonano kilku przeróbek m.in. dodano pierścieniową osłonę silnika (taką jak w P-12 C) i zmieniono usterzenie. Chociaż ten całkowicie metalowy płatowiec miał bardzo dużą prędkość, dyskwalifikowały go w opinii USAAC wady : mała prędkość wznoszenia, złe reagowanie na ruchy sterów, za duża prędkość lądowania zwiększająca długość dobiegu, przez to nie nadano maszynie kolejnego numeru seryjnego, który otrzymywał każdy samolot zamawiany przez USAAC. Mimo niepomyślnego zdania egzaminu kontynuowano loty próbne i w czasie jednego z nich, 7 lutego 1931 roku samolot uległ katastrofie i został rozbity w Seattle, powodem katastrofy było urwanie się łopaty śmigła.

      W tym samym roku prowadzono próby z odpowiednikiem P-15 dla US Navy – XF5B-1 Model 205, który różnił się m.in. dodatkowym wyposażeniem umożliwiającym użytkowanie go jako samolotu pokładowego oraz zastosowanym silnikiem. Prototyp nowego myśliwca dla marynarki został dostarczony do bazy w Anacostia 14 lutego 1930 roku.

DANE TAKTYCZNO-TECHNICZNE   :

Prototyp jednomiejscowego górnopłata myśliwskiego.

Napęd : silnik gwiazdowy, chłodzony powietrzem Pratt & Whitney  SR-1340 D „Wasp” o mocy 525 hp. (450 hp. na wys. ok. 2.500 m i 2.200 obr/min), zapas paliwa od 314 do 473 litrów.

Uzbrojenie : przewidywano 2 karabiny maszynowe kaliber 7,62 mm, które nie były zamontowane w prototypie.

Rozpiętość – 9,29 m.

Długość – 6,40 m.

Wysokość  2,84 m

Powierzchnia nośna – 14,61 m.kw.

Masa własna – 931 kg.

Masa całkowita – 1.246 kg.

Prędkość max. – 262 km/h na poziomie morza

                         – 300 km/h (z odsłoniętym silnikiem)

                          – 306 km/h na wys. 2.430 m (po założeniu osłony silnika)

Prędkość przelotowa – 257 km/h.

Początkowa prędkość wznoszenia – 549 m/min.

Prędkość lądowania – 114 km/h

Pułap operacyjny – ok. 8.090 m

Pułap max. – 8.430 m

Zasięg – 676 km.