Hiro Navy Type 95 Land-based Attack Aircraft , czyli G2H1 lub Navy Experimental 7-Shi Attack Aircraft.

Po ograniczeniach w tonażu statków i okrętów, wprowadzonych w 1922 i 1930 roku, japońska Marynarka zreorganizowała częściowo swoje siły morskie. W 1932 roku Admirał Isoroku Yamamoto , Szef Departamentu Inżynieryjnego Dowództwa Marynarki Wojennej sformuował warunki , którym miał odpowiadać nowy bombowiec bazujący na lądzie, o dużym zasięgu około 2000 km i ładunku bomb ok. 2000 kg.

Projekt powstał w Hirosho (Hiro Naval Arsenal) – Hiro Kaigun Kosho, firmie produkującej do tej pory, praktycznie tylko łodzie latające. Był to duży, całkowicie metalowy samolot, nad którym pracował zespół, któremu przewodniczył Jun Okamura, pracujący przedtem nad łodzią latającą Typ 91. Nowy projekt otrzymał oznaczenie Hirosho 7-Shi Special Attack Aircraft , G2H1.

Jako napęd przewidywano dwa silniki 900-1, Hiro Type 94-1 o mocy po 1180 hp. W tym czasie były to najmocniejsze osiągalne jednostki napędowe. W momencie powstania Samolot ten był największym bazującym na lądzie samolotem Marynarki, drugim pod względem wielkości był samolot Armii Ki-20. Rozpiętość G2H1 była minimalnie większa niż rozpiętość czterosilnikowego amerykańskiego B-17 !

Pierwszy prototyp ukończono 29 kwietnia 1933 w Hiro i przetransportowano statkiem do Yokosuka. Pierwszy lot odbył się w środku maja 1933 roku w obecności Admirała Yamamoto. Pilotami byli Shinnosuke Muneyaki i Toshihiko Odahara, obaj z eksperymentalnej grupy Yokosuka Kokutai. Następne próby przeprowadzano w bazie Kasumigaura.

W czerwcu 1936 roku samolot został oficjalnie zaakceptowany przez Marynarkę i przyjęty na służbę pod nazwą Type 95 Land-based Attack Aircraft, w tym samym czasie na służbę w Marynarce przyjęto inną konstrukcję G3M1, znaną później w kodzie aliantów jako Nell. Aby uniknąć ewentualnych pomyłek G3M1 otrzymała dodatkową nazwę Chu-go (średni bombowiec), a G2H1 – Dai-go (duży bombowiec).

Po sformowaniu 1 kwietnia 1936 roku Kisarazu Kokutai, wszystkie 8 sztuk Hiro (6 wyprodukowano w Hiro, a 2 w Mitsubishi) weszły do tej jednostki. Z powodu lepszych osiągów konkurencyjnej maszyny G3M1, weszły do służby do drugiej linii.

Duże straty G3M nad Nankinem w sierpniu 1937 roku spowodowały przesunięcie G2H na lotnisko w Płdn. Korei – Saishuto Island (teraz Cheju Do). Na lotnisku tym utworzono 1 Combined Kokutai i w jej ramach, Hiro wspomagało armię lądową na terenie Szanghaju, np. 30 września 1937 roku, pod dowództwem Motokazu Mihara.

Swoją służbę G2H zakończyły 24 października 1937 roku, gdy podczas rozruchu silników, w jednym z samolotów nastąpiła eksplozja. Powstał pożar, który z kolei spowodował detonację załadowanych bomb (każdy bombowiec miał wtedy na pokładzie 3 szt. 250 kg, 5 szt. 60 kg i 5 szt. 50 kg) w stojących obok samolotach. Zniszczone zostały 4 samoloty a piąty był bardzo ciężko uszkodzony.

Załoga : 7

Dwa silniki Hiro Typ 94-1, 18 cylindrowe , chłodzone cieczą, napędzały czterołopatowe drewniane śmigła.

Uzbrojenie obronne: 1 k.masz. kal. 7,7 mm w nosie samolotu, 1 na górze z przodu, 2 na grzbiecie samolotu.

Rozp. – 31,68 m

Dł.-20,15 m

Wys. – 6,28 m.

Pow. nośna – 140 m.kw.

Masa wł. – 7567 kg

Masa całkowita – 11000 kg.Pułap operacyjny – 5130 m.